برنامه ریزی برای تجارت الکترونیک (پارس سام پخش ایرانیان)

 

­­­

به نام خدا

 

((برنامه ریزی برای تجارت الکترونیک))

 

مقدمه:

تفاوت شرکت های موفق و شرکت هایی که با شکست رو به رو می شوند در توانایی آنها در برنامه ریزی طراحی و اجرای استراتژی های تجارت الکترونیک می باشد.

نفوذ عالی که شرکت ها از طریق ابتکارات در کسب و کار جدید بر روی وب سایت می توانند به دست آورند،توجه مدیران ارشد بسیاری از صنایع را به خود جلب کرده است.

کلید اجرای موفق هر پروژه فناوری اطلاعات،برنامه ریزی و اجرا است.

این مقاله راهنمایی های مفیدی را برای خوانندگانی فراهم می کند که برنامه ریزی و اجرای عملیات تجارت الکترونیک را مدیریت و علاقمند به شروع تجارت الکترونیک هستند.

یک طرح کسب و کار موفق جهت شروع تجارت الکترونیک باید در برگیرنده فعالیت هایی باشد که اهداف ویژه را شناسایی کرده و آن اهداف را با استراتژه های کسب و کار مربوط سازد.

در تعیین اهداف برای یک کسب و کار الکترونیکی ابتکار مدیران باید نقش استراتژیک یک پروژه چشم انداز مورد نظر آن و نیز منابع در دسترس برای اجرای پروژه را در نظر قرار دهند.

 

شناسایی اهداف :

اهدافی که شرکت ها عموما می خواهند از طریق تجارت الکترونیک به آنها دست یابند،شامل :

افزایش فروش در بازارهای فعلی،ایجاد بازارهای جدید،ارائه خدمات بهتر به مشتریان فعلی،شناسایی فروشندگان جدید و هماهنگی موثر با فروشندگان فعلی یا استخدام کارکنانیکه به صورت اثر بخش تر فعالیت نمایند.

نوع اهداف با توجه به اندازه سازمان ها تغییر می کند و بسته به نوع فعالیت های شرکت در حجم کوچک و بزرگ دارد.

 

پیوند دادن اهداف به استراتژی های کسب و کار :

شرکت ها می توانند از تاکتیک و استراتژی های خاص به منظور افزایش ارزش برای مشتری در این روش استفاده کنند.

برای بسیاری از شرکت ها وب یک کانال فروش جذاب به حساب می آید.

اگر چه شرکت ها می توانند از تجارت الکترونیک استفاده های بسیار بیشتری نسبت به فروش صرف  داشته باشند،آنها می توانند از وب به منظور تکمیل استراتژی کسب و کار خود و همچنین بهبود موقعیت رقابتی خود استفاده کنند.

 

فرصت های تجارت الکترونیک می تواند کسب و کار ها را ترغیب به انجام فعالیت های زیر کند :

– ایجاد برند ( نام تجاری )

– افزایش بهبود برنامه های بازاریابی موجود.

– فروش کالا ها و خدمات.

– فروش تبلیغات.

-ایجاد درک بهتری از نیاز های مشتری.

– بهبود خدمات پس از فروش و پشتیبانی.

– خرید کالا ها و خدمات.

– مدیریت زنجیره تامین.

-برگزاری حراج.

– ایجاد جوامع مجازی و پورتال های وب.

 

در موج اول تجارت الکترونیک،بسیاری از شرکت ها بدون تعیین اهداف مشخص و قابل اندازه گیری اقدام به انجام این فعالیت های تحت وب کردند.

در اواسط دهه 1990 شرکت هایی که ایده های خوبی داشتند می توانستند سرمایه گذاران بسیاری پیدا کرده و یک کسب و کار را در سطح وب به صورتی فعالانه راه اندازی کنند،در آغاز این فعالیت ها به ندرت با رقابت شدید مواجه می شدند.

 

در موج دوم تجارت الکترونیک،شرکت ها نگاه دقیق تری به هزینه و سود پروژه های تجارت الکترونیک خود داشتند.

یک برنامه اجرایی خوب باید اهداف مشخصی را در خصوص هزینه و سود تعیین کنند.

در بسیاری از موارد،یک شرکت،یک وب سایت آزمایشی را راه اندازی می کند تا ایده یک کسب و کار آنلاین را آزمایش کرده و در صورت گرفتن نتیجه مطلوب وب سایت اصلی را راه اندازی نماید.

شرکت ها باید اهداف روشنی را برای سایت آزمایشی خود مشخص کنند که در نتیجه بتوانند به درستی تشخیص دهند که چه زمانی سایت برای راه اندازی کامل آماده است.

 

اندازه گیری منافع :

برخی منافع تجارت الکترونیک محسوس و قابل اندازه گیری است.

این منافع شامل مواردی مثل ( افزایش یا کاهش ) هزینه است.

منافع دیگر غیر محسوس بوده و اندازه گیری آنها دشوار است،مثل:افزایش رضایت مشتری،از جمله اهدافی که باید قابل اندازه گیری باشند،هدف به سود رسیدن مجموعه است.

بسیاری از شرکت ها وب سایت هایی می سازند تا از آن طریق نام تجاری خود را تقویت کنند یا برنامه های بازاریابی فعلی خود را بهبود بخشند.

این شرکت ها می توانند اهداف خود را در قالب مفاهیمی مثل افزایش شهرت نام تجاری تعریف کنند،به گونه ای که از طریق نام تجاری خود را تقویت کنند یا برنامه های بازاریابی فعلی خود را بهبود بخشند.

شرکت هایی که کالاها و خدمات خود را به صورت آنلاین می فروشند می توانند میزان فروش خود را بر حسب واحد فروش یا واحد پولی اندازه گیری کنند.

مشکلی که در اندازه گیری میزان شهرت نام تجاری یا میزان فروش وجود دارد،این است که میزان افزایش می تواند ناشی از مسائل دیگر می باشد که شرکت در همان زمان انجام می دهد و یا حتی ناشی از رشد اقتصادی می باشد.

در این زمینه باید از مشاوران خارج از سیستم کمک گرفت.

شرکت ها که  می خواهند از وب سایت ها به منظور بهبود خدمت رسانی به مشتریان یا بهبود خدمات پس از فروش استفاده کنند،ممکن است اهدافی را چون افزایش رضایت مشتری یا کاهش هزینه های خدمت رسانی به مشتریان در نظر بگیرند.

مدیران زنجیره ی تامین می توانند کاهش در هزینه های تامین بهبود کیفیت یا تسریع روند تحویل سفارشات کالاها را اندازه گیری کنند.

سایت های حراج می توانند اهداف مربوط به تعداد حراج ها،تعداد خریداران و فروشندگان ،تعداد کالاهای فروشی کسانی که برای شرکت در حراج ثبت نام می کنند را تعیین کنند.

جوامع مجازی و پرتال های وب تعداد بازدید کنندگان را تخمین زده و تلاش می کنند که کیفیت تجربیات بازدید آن ها را ارزیابی کنند.

با توجه به بررسی بازدید از سایت شرکت ها متوجه می شوند در روز یا هفته یا ماه،چند بازدید کننده داشته و تعداد دفعات آن را برای ارزیابی و ارائه مطالب در نظر می گیرند.

 

شرکت ها تلاش می کنند فعالیت های خود را بر اساس واحد پولی بسنجند.

این سنجش به شرکت ها این امکان را می دهد که مقایسه هزینه فایده داشته و سود خالص یک پروژه را با پروژه های دیگر مقایسه می کنند.

 

مدیریت هزینه ها :

در نگاه نخست،مسئولیت شناسایی و تخمین هزینه ها ممکن است بسیار آسان تر از مسئولیت تنظیم اهداف سود به نظر آید.

با این وجود بسیاری از مدیران دریافتند که تخمین و کنترل سود و مزایای آن باشد.

از آن جایی که توسعه وب از تکنولوژی های نرم افزاری و سخت افزاری بهره می گیرد که سرعت تغییرات در آنها بیشتر از دیگر پروژه های تکنولوژی اطلاعات است.

مدیران متوجه می شوند که قیمت خرید سخت افزار رو به نزولی است،ولی نرخ خرید نرم افزار به دلیل به روز شدن آن و پیچیده تر شدن تقاضایشان رو به افزایش است.( یک نرم افزار پیچیده تر اغلب بودجه بیشتری نیاز دارد)

اغلب فعالیت های تجارت الکترونیک در زمانی کوتاه تر از بسیاری پروژه های دیگر تکنولوژی اطلاعات انجام می شوند،ولی تغییرات سریع در تکنولوژی وب می توانند برنامه های یک مدیر را سریعا بر هم بزند.

 

مجموع هزینه مالکیت :

امروزه بسیاری از سازمان ها برای هر فعالیتی یک هزینه کل محاسبه میکنند،که شامل طیف وسیعی از هزینه های مالکیت کل ( Tco  ) هزینه های مرتبط با آن فعالیت می باشد،تعریف می کنند.

هزینه مالکیت کل اجرای یک تجارت الکترونیک در برگیرنده هزینه های سخت افزار،نرم افزار،وب،سرور،نرم افزار دیتابیس و نرم افزار کاربردی است.

یک  TCO خوب در برگیرنده فرضیات و تخمین هایی است که نشان می دهد سایت در آینده هر چند مدت یک بار به طراحی مجدد نیاز دارد.

 

مدیریت تغییر :

هر پروژه و سیستم اطلاعاتی در تغییراتی که ایجاد می کند به ناگاه کارکنان احساس نا امنی و روانی ناخود آگاه نسبت به شغل خود احساس می کنند،بنا بر این باید به آنها اطمینان خاطر داد که نگران شغل خود نباشند.

محققین مدیریت استراتژیک برای این تغییر رویه  تکنیک هایی جهت عملکرد شغلی بهتر و کاهش استرس کارکنان اعمال کردند.

که شامل :

1- توجیه کارکنان در ارتباط با ضرورت ایجاد تغییرات.

2-دخالت دادن کارکنان در فرایندهای تصمیم گیری مربوط به تغییرات.

3- مشارکت دادن کارکنان در برنامه ریزی تغییر.

و دیگر تکنیک هایی که به کارکنان کمک کند ،تا احساس کنند بخشی از این تغییرات هستند.

این مطلب به کارکنان کمک می کند تا احساس بیهودگی و افسردگی که می تواند منجر به ایجاد استرس و کاهش عملکرد شغلی شود غلبه کنند.

 

هزینه های فرصت:

برای اغلب شرکت ها یکی از بیشترین و مهمترین هزینه های مربوط به تجارت الکترونیک هزینه انجام ندادن این فعالیت ها است.

مزایا و منافعی که یک شرکت می توانست از طریق تجارت الکترونیک به دست آورد و با انجام ندادن آن فعالیت ها از دست می دهد،هزینه های فرصت از دست رفته اند.

مثلا اگر شخصی  8 ساعت در تولید یک دستگاه فعالیت کند و حاصلی در بر نداشته باشد به آن می گویند،هزینه فرصت از دست رفته که شاید در کار دیگری جواب می داد.

 

هزینه های وب سایت :

بر اساس داده های به دست آمده از تحقیقات جداگانه موسسات Internatinal Data Corprotion  و Gartner این دو تخمین زده اند که برای یک شرکت بزرگ،هزینه ساخت و راه اندازی یک سایت تجارت الکترونیک در مرحله اولیه حدود یک میلیون دلار هزینه در بر دارد.که حدود 75 درصد این هزینه مربوط به نیروی کار،10 درصد هزینه نرم افزار،11 درصد هزینه سخت افزار و 4 درصد هزینه های متفرقه را در بردارد.

Gartner  در یکی از مطالعات خود نتیجه گرفته است،که ساختن یک سایت قابل مقایسه با سایت های پیشرو،بین 2 تا 5 میلیون دلار هزینه دارد.

Inter-bataeor  یادآور شده است که 10 سایت از مجموعه 100 سایت برتر تجارت الکترونیک،بالغ بر 10 میلیون دلار برای راه اندازی و توسعه سایت خود هزینه کرده اند.

اگر چه یک شرکت کوچک می تواند یک وب سایت آنلاین را با هزینه ای کمتر از 4000 دلار راه اندازی کند،ولی TCO اجرای یک تجارت الکترونیک با قابلیت های جا به جای پول و امکان پرداخت به سختی می تواند کمتر از 8000 دلار به ازای هر سال باشد.

در حقیقت بررسی شرکت های کوچک نشان داده است که میانگین سرمایه لازم برای ایجاد وب سایت های جدید تجارت الکترونیک 11000 دلار است.

تحلیل گران صنعت حداقل بودجه لازم برای یک سایت تجارت الکترونیک به صورت کامل 000/100 دلار برآورد کرده اند.

برای یک شرکت بین 000/100 تا 1 میلیون دلار هزینه در بر خواهد داشت و ساخت یک سایت که نسبت به اکثر سایت های رقیب برتر باشد،حداقل 15 میلیون دلار هزینه خواهد داشت.

کارشناسان معتقدند برای ادامه ی راه،هزینه های نگهداری،خیلی مهمتر از هزینه های راه اندازی است.

(یاد آور می گردد هزینه های وب سایت در ایران متفاوت تر و ارزان تر است )

  

سرمایه گذاری برای شروع یک کسب و کار آنلاین:

در آغاز پیدایش وب،بسیاری از کسب و کار ها توسط افرادی شروع می شدند که اطلاعاتی در زمینه کامپیوتر و تکنولوژی داشته و یک ایده برای شروع یک کسب و کار داشتند.

از آنجایی که گرایش تجاری در وب در اواخر دهه 1990 رشد کرد بسیاری از کسب و کارهای آنلاین توسط سرمایه گذارانی آغاز شدند که به دنبال ایجاد تغییرات برای دست یافتن سریع به پول بودند که این روند انفجار اینترنتی را سبب شد.

یک فرد ممکن است با یک ایده برای شروع یک کسب و کار آنلاین شروع کرده و آن را از طریق افرادی که پول و سرمایه کافی در اختیار دارند به انجام برساند.

این سرمایه گذاران اغلب فرشتگان سرمایه گذاری نامیده می شوند که ممکن است برای شروع یا راه اندازی یک کسب و کار سرمایه گذاری کنند.

در ازای این سرمایه گذاری،فرشتگان سرمایه گذار به ذی نفعان آن کسب و کار بدل شده و اغلب ممکن است بخش بیشتری از کسب و کار در مقایسه با فرد موسس به آنها تعلق گیرد.

فرشتگان سرمایه گذار امیدوارند که کسب و کار به سرعت  رشد کرده و در نتیجه،آنها قادر خواهند بود سهام خود را با سود بالایی به دسته دیگری از سرمایه گذاران تحت عنوان سرمایه گذاران مخاطره پذیر بفروشند.

سرمایه گذاران مخاطره پذیر اشخاص بسیار ثروتمند و یا اغلب شرکت ها ی سرمایه گذاری هستند که به دنبال شرکت های کوچکی می گردند که بتوانند به سرعت رشد کنند.

آنها مبالغ هنگفتی پول سرمایه گذاری می کنند،با این امید که ظرف مدت چند سال شرکت آنقدر بزرگ شود که بتواند سهام خود را به عموم تحت عنوان عرضه عمومی سهام بفروشند.

در عرضه عمومی سهام،سرمایه گذاران مخاطره پذیر سود خود را به دست آورده و دوباره دنبال یک شرکت کوچک برای سرمایه گذاران می گردند.

 

 

مقایسه هزینه فایده :

بیشتر شرکت ها رویه هایی برای ارزیابی سرمایه خود در ارتباط با مصارف عمده دارند.

این سرمایه گذاری ها در تجهیزات،پرسنل و دیگر بخش های پروژه سرمایه گذاری یا سرمایه گذاری سرمایه ای نامیده می شوند.

نظریه های سرمایه گذاری در تلاش هستند تا رابطه مخارج سرمایه گذاری را با عوامل موثر سرمایه گذاری تعیین نمایند.

بخش کلیدی نوشتن طرح کسب و کار برای شروع یک تجارت الکترونیک فرایند شناسایی منافع بالقوه،شامل ( مزایای نامحسوس مثل:رضایت کارکنان و اعتبار و شهرت شرکت ) شناسایی هزینه های لازم برای دستیابی به این مزایا،مشخص کردن این که هزینه و فایده کدامیک بیشتر می باشد.

شرکت باید هر جزئی از استراتژی های تجارت الکترونیک خود را با استفاده از دیدگاه هزینه فایده مورد ارزیابی قرار دهند.

 

بازده سرمایه :

شما ممکن است تکنیک هایی را برای ارزیابی پروژه سرمایه گذاری در درس های حسابداری و مالی خود یاد گرفته باشید.مثل : روش بازپرداخت،روش ارزش فعلی خالص،یا روش نرخ بازده داخل سرمایه.

این دیدگاه های ارزیابی،تکنیک های بازده سرمایه نامیده می شوند.چرا که میزان در آمدی ( بازدهی ) را که از یک سرمایه گذاری مشخص به دست می آید نشان می دهند.

تکنیک های بازده سرمایه می توانند به صورت ریاضی میزان کاهش انرژی پول سرمایه گذاری شده را در سال های آینده محاسبه کنند. ( سودی که در سال های آینده به دست می آید نسبت به سودی که در سال جاری حاصل می شود ارزش کمتری دارد )

در موج دوم تجارت الکترونیک،اکثر شرکت ها نگاه دقیق تری به هر گونه سرمایه گذاری در زمینه وب داشتند.

بسیاری از شرکت ها  ROI به عنوان ابزار اندازه گیری به منظور ارزیابی پروژه های جدید تجارت الکترونیک روی آوردند، به این دلیل که  ROI یک ابزار آسان و قابل درک است که به راحتی قابل استفاده و یک سری پایه هایی دارد که می تواند موجب تصمیم گیری های ضعبف از طرف مدیران شود.

نخست این که در ROI لازم است که همه هزینه ها و فایده ها بر حسب واحد پولی بیان شوند.

از آنجایی که مقداری کردن هزینه ها معمولا راحت تر از فایده ها است،ارزیابی های ROI ممکن است باعث شود که به هزینه ها وزن های اضافی داده شود.

دوم این که ROI بر منافع و سود های قابل پیش بینی تمرکز دارد.

بسیاری از فعالیت های تجارت الکترونیک سودهایی دارند که توسط برنامه ریزان سیستم قابل پیش بینی نشده است.

برخی از منافع بعد از اجرای پروژه مشخص می شوند.

ایراد دیگر ROI این است که گرایشی دارد که بر منافع کوتاه مدت نسبت به منافع بلند مدت تاکید بیشتری می کند.

محاسبات ریاضی در هر دو مورد به درستی انجام می گیرد،ولی در مورد منافع کوتاه مدت پیش بینی راحت تر است.بنابراین بیشتر در محاسبات ROI دیده می شوند.

این امر باعث می شود که محاسبات ROI به هزینه ها و مزایای کوتاه مدت وزن بیشتری نسبت به هزینه ها و مزایای بلند مدت بدهند.

این موضوع می تواند باعث شود تا مدیرانی که به ارزیابی ROI اتکا می کنند،تصمیمات نادرستی اتخاذ کنند.

 

استراتژی جهت توسعه وب سایت های تجارت الکترونیک :

زمانی که شرکت ها فعالیت های خود را در وب شروع کردند،وب سایت های متداول،یک بروشور غیر متحرک بودند که مرتبا اطلاعات جدید به روز نمی شوند و به ندرت قابلیت هایی را برای کمک به مشتریان و فروشندگان شرکت داشتند.

وب سایت های امروزی،وب سایت هایی پویایی هستند که در آنها نقل و انتقالات پول اتفاق می افتد و به صورت اتوماتیک به روز رسانی می شوند.

این تغییرات به سرعت اتفاق می افتند.

در بیشتر شرکت ها 1 تا 2 سال زمان می برند،با این سرعت تغییرات فقط تعداد محدودی کسب و کار ها قادر بودند که روشی را که برای توسعه مدیریت وب سایت های خود استفاده می کردند برای پاسخ به نیازهای این تمرکز جدید تغییر دهند.

بسیاری از شرکت ها رسیدن به وب سایت هایی که اطلاعات لازم را برای زنجیره تامین ایجاد کند،کار دشواری می پنداشتن و در این راه تلاش فراوانی انجام دادند.

امروزه شرکت هایی که می خواهند موفقیت خود را با تغییرات محیط کسب و کار در عصر اطلاعات سازگار نمایند،می بایست گزینه هایی را در مورد روش های بهبود سیستم های سنتی تعریف کنند.

 

توسعه داخلی از طریق برون سپاری :

با وجود این که بسیاری از شرکت ها تمایل دارند با برون سپاری تجارت الکترونیک مشکلاتشان را حل کنند ولی مدیران دریافتند که این امر امکان پذیر نیست،و با استفاده از پرسنل داخلی برای رهبری پروژه ها این اطمینان را ایجاد می کنند که اهداف مشخص شرکت دنبال شده و فعالیت ها با چشم انداز و فرهنگ سازمان همخوانی خواهد داشت.

مشاورین بیرونی به ندرت قادر خواهند بود اطلاعات کافی از فرهنگ سازمان به دست آورده و این اهداف را تحقق بخشند.

کلید موفقیت،یافتن تعادل درست بین پشتیبانی داخلی و خارجی در یک پروژه است.

استخدام یک شرکت دیگر به منظور فراهم کردن پشتیبانی خارجی برای تمام یا بخشی از یک پروژه برون سپاری نامیده می شود.

 

تیم داخلی :

نخستین قدم در تشخیص این که چه بخش هایی از یک پروژه تجارت الکترونیک پایه،برون سپاری شود،ایجاد یک تیم داخلی است که مسئول اجرای پروژه باشد.

این تیم باید متشکل از افرادی با دانش کافی در زمینه اینترنت و تکنولوژی های آن باشد که بتواند تشخیص دهد که چه نوع کارهایی امکان پذیر است.

اعضای تیم باید متفکرین خلاقی بوده که علاقه مند باشند تا شرکت را از مرزهای کنونی فراتر ببرند.

آنها باید افرادی باشند که خودشان را به نوعی با انجام دادن کارهای مفید برای سازمان شناسانده باشند،اگر همکارانشان هنوز آنها را به عنوان افراد موفقی نشناخته باشند،پروژه ممکن است به دلیل فقدان اعتبار کافی لطمه ببیند.

رهبران پروژه به منظور مدیریت موثر اجرای پروژه باید،دارای یک حس درست نسبت به اهداف و فرهنگ سازمان باشند.ارزیابی دستاوردهای این تیم داخلی بسیار مهم است.

ارزیابی ها لزوما نباید بر حسب پول سنجیده شوند،و می تواند در قالب عباراتی متناسب با اهداف پروژه و رضایت مشتری تعداد واحد فروخته شده و کاهش در زمینه تحویل سفارشات،مورد ارزیابی قرار گیرند.

شرکت ها رفته رفته به ارزش سرمایه ذهنی که در قالب دانش کارکنان در مورد تجارت و آینده آن به وجود می آید،بیشتر پی می برند.

در گذشته به منابع انسانی کمتر توجه می شد،ولی امروزه این گونه نیست.

تیم های داخلی مسئولیت کلی پروژه را از صفر تا صد به عهده دارند و می توانند در مورد برون سپاری پروژ و استخدام مشاورین یا شرکا نقش بسیار مهمی بر عهده بگیرند.

مشاورین تامین کنندگان می توانند نقش بسیار مهمی در پروژه ایفا کنند،زیرا مهارت ها و تخصص های لازم را دارند.

 

برون سپاری زود هنگام:

در بسیاری از پروژه های تجارت الکترونیک،شرکت طراحی و توسعه سایت اولیه را به منظور اجرای سریع پروژه برون سپاری می کند.

سپس تیم برون سپاری به متخصص سیستم های اطلاعاتی شرکت در زمینه تکنولوژی های جدید،پیش از این که مسئولیت سایت را به آنها واگذار کندآموزش می دهند.

این دیدگاه برون سپاری زود هنگام نام دارد.

 

انتخاب یک سرویس میزبانی :

تیم داخلی باید نسبت به انتخاب یک ISP که بتواند یک سرویس وب،ارائه کند،مسئول باشد.

این سایت ها یک موتور جستجو فراهم می کند که به بازدید کنندگان کمک می کند که یک ISP سرویس میزبانی یا یک ASP را انتخاب کنند که بتواند از میان هزاران سایت لیست شده پاسخگویی نیازهای آنان باشد.

برای راه اندازی وب سایت های بزرگتر،تیم باید از مشاورین و دیگر شرکت های تامین کننده خدمات استفاده کنند.

مهمترین فاکتور ها برای ارزیابی در هنگام انتخاب یک سرویس میزبان شامل:

1- عملکرد.

2- قابلیت اعتماد.

3- پهنای باند.

4- امنیت.

5- بک آپ.

6- بازاریابی مجدد.

7- هزینه.

می باشد.

از آنجایی که اطلاعات شرکت در مورد مشتریان،محصولات،قیمت گذاری و دیگر داده ها در دست ارائه کنندگان خدمات خواهد بود،سیاست امنیتی فروشندگان بسیار مهم خواهد بود.

شرکت باید امنیت عملیات تجارت الکترونیک خود را از طریق پرسنل خود و یا با کمک یک شرکت مشاوره امنیت تحت نظر بگیرد.

 

روش های نوین برون سپاری (جزئی):

در 5 سال گذشته روش های جدید استراتژی برون سپاری جزئی به صورت اختصاصی برای کسب و کارهای تحت وب توسعه یافته است.در زیر دو نوع از متداول ترین این روش ها آورده شده است.

 

انکباتورها :

یک انکباتور شرکتی است،که به شرکت هایی که در مرحله آغاز فعالیت های خود هستند فضای فیزیکی همراه با دفترها ،کمک های حقوقی و حسابداری،کامپیوترها و کانکشن های اینترنت را با هزینه های ماهانه بسیار کم ارائه می کند.

برخی اوقات انکباتورها،پول توصیه های مدیریتی و حمایت های بازاریابی را نیز ارائه می دهند.در مقابل انکباتور یک سهم مالکیتی را در شرکت دریافت می کند که معمولا 10 تا 50 درصد است.

برخی از شرکت ها اقدام به ایجاد انکباتورهایی در درون شرکت کرده اند،که تعدادی از شرکت ها در گذشته از این انکباتورهای داخلی برای توسعه تکنولوژی هایی که شرکت ها قصد داشتند در عملیات مربوط به کسب و کار اصلی خود استفاده کنند،استفاده نمودند.

 

شرکت سریع :

اغلب شرکت های بزرگ،زمانی که فعالیت های کسب و کار اینترنتی خود را راه اندازی می کنند،تلاش دارند که روحیه کارآفرینی  شرکت های کوچک تر را تحریک کنند.

بسیاری از این شرکت ها تلاش دارند که مسئول انکبتور های داخلی را برای خود کسترش داده و یک سیستم پشتیبانی کارا،برای ایده های تجاری و تکنولوژی جدید،مثل شروع تجارت الکترونیک ایجاد کنند.

یک دیدگاه که به تدریج شناخته می شود،شرکت سریع است.

در این دیدگاه شرکت به گروهی از شرکای حقوقی و شرکای عملیاتی خارج می پیوندد،که این شرکا می توانند تجربه و مهارت های مورد نیاز برای توسعه و اجرای سریع یک پروژه را در اختیار شرکت قرار دهند.

شرکای حقوقی معمولا بانک ها،یا سرمایه گذاران مخاطره پذیری هستند که اکثرا پیشنهاد پول داده یا تجربه های خود را از پروژه های دیگری که برای شروع آنها تامین مالی کرده اند را،در اختیار شرکت قرار می دهند.

شرکای عملیاتی،شرکت هایی هستند مثل:مشاورین و پرتال های وب که در پیشبر و الگو برداری از پروژه ها تجربه دارند.شرکت سریع با یک ضامن سرمایه گذاری شروع می شود.

شرکای عملیاتی،افراد و شرکت هایی هستند که در گذشته وب سایت های تجاری راه اندازی کرده اند.

بنابراین می توانند،تجربیات لازم در زمینه تکنولوژی ها و مهارت های تجاری لازم را برای ساختن یک سایت تجارت الکترونیک کاربردی و موفق را در اختیار شرکت بگذارند.

 

مدیریت تجارت الکترونیک :

بهترین راه برای مدیریت اجرای هر تجارت الکترونیک پیچیده،استفاده از تکنیک های مدیریت رسمی است.مدیریت پروژه،مدیریت پورتفولیوی پروژه های تجارت الکترونیک خود از آنها استفاده می کنند.

 

مدیریت پروژه :

پروژه عبارت است از،تلاش متعهد شده موقتی با هدف ایجاد یک محصول،ارائه یک خدمت و یا خلق نتیجه منحصر به فرد.

مدیریت پروژه مجموعه ای از تکنیک هایی است،برای برنامه ریزی و کنترل فعالیت هایی است که به منظور دستیابی به اهداف مشخصی انجام می شوند.

برنامه ریزی پروژه در برگیرنده متغیر هایی برای هزینه،زمان بندی و اجرا است،که به مدیران پروژه کمک می کند که تصمیمات هوشمندانه ای در رابطه با این سه تغییر اتخاذ کنند.

برای مثال:اگر در مورد پروژه ای ضرورت داشته باشد که پروژه ای سریعا کامل شده و به انجام برسد،مدیر پروژه می تواند برنامه زمان بندی را ازطریق افزایش هزینه پروژه یا کاهش عملکرد و بازده آن فشرده سازد.

امروزه مدیران پروژه از نرم افزارهای کاربردی مثل (Primaverap6  و Microsoft project ) برای مدیریت و زمان بندی پروژه ها استفاده می کنند،که به آن ها کمک می کند تا زمان بندی درستی از پروژه به دست آورده و نسبت به تغییرات احتمالی در جریان کار،واکنش نشان داده تا به پروژه ها لطمه وارد نشود.

مدیران پروژه می توانند با بررسی هزینه ها و زمان انجام کارها،هنگامی که پروژه به پایان می رسد دریابند که پروژه چگونه پیش می رود و همواره قادر خواهند بود هزینه ها و زمان اجرای پروژه آتی را تغییر دهند.

پروژه های توسعه،سیستم های اطلاعاتی پتانسیل زیادی برای خارج شدن از کنترل و نهایتا شکست را در پی دارند.مهمترین دلیل شکست آنها تغییرات سریع تکنولوژی زمان های اجرای طولانی و تغییر انتظارات مشتری است.

به دلیل آسیب پذیر بودن بسیاری از تیم ها بر نرم افزار مدیریت پروژه تکیه می کنند،که به آنها کمک کند که به اهداف پروژه دست یابند.

زمان اجرای اکثر پروژه های تجارت الکترونیک نسبتا کوتاه است و اغلب در کمتر از 6 ماه انجام می شوند.این امر باعث می شود که هم تکنولوژی ها و هم انتظارات کاربران زمان کمتری برای تغییر کردن داشته باشند.

بنابر این فعالیت های تجارت الکترونیک معمولا موفقیت آمیزتر از دیگر پروژه های سیستم های اطلاعاتی انجام می شود.

 

مدیریت پورتفولیوی پروژه :

سازمان های بزرگ اغلب پروژه های It زیادی دارند که همزمان با هم پیش می روند.

امروزه برخی از مدیران عامل شرکت های بزرگتر در مدیریت این پروژه های چندگانه،دیدگاه پورتفولیوی دارند.

مدیریت پورتفولیوی پروژه ها تکنیکی است که در آن هر پروژه به شکل یک سرمایه گذاری در پورتفولیوی مالی مورد نظارت قرار می گیرد.

استراتژی پورتفولیوی شامل مجموعه ای از قوانین تصمیم گیری است که ترکیب و توسعه یک پورتفوی را در یک ناحیه تجاری استراتژیک تعیین می کند.

نرم افزار مدیریت پروژه وظیفه ای مشابه این را برای وظایف و فعالیت های در طول یک پروژه انجام میدهد.بیشتر بسته های نرم افزاری برای پروژه های تکی طراحی و برای پروژه های چندگانه به خوبی عمل نمی کنند و اطلاعات آن به نوعی متفاوت از اطلاعات پروژه های خاص است.

در مدیریت پورتفولیوی پروژه مدیرعامل پروژه ها را بر اساس اهمیت آنها در اهداف کسب و کار و سطح ریسک آنها درجه بندی می کند . برای این درجه بندی از کلیه روش هایی که مدیران مالی به منظور ارزیابی میزان ریسک موجود در سرمایه گذاری های خود به کار می برند،استفاده کند.

علاوه بر این استفاده از ابزار های مدیریت مالی به مدیرعامل کمک می کند،که پروژه های تجارت الکترونیک را به عنوان سرمایه گذاری در دارایی ها به حساب آورد.

 

 

                                                                                                                              ** پایان **

                                                                                                                              (( گلشنی))